Στις 8 Νοεμβρίου 1911, ο Φιλοκτήτης Λαμπράκης γράφει το ποίημα «ΒΡΑΧΟΣ
ΚΑΙ ΚΥΜΑ». Πρόκειται για ένα αλληγορικό ποίημα, που αποτελείται από
τρείς ενότητες.
Στη πρώτη ενότητα, ο Φιλοκτήτης περιγράφει τη σύγκρουση που υπήρξε
ανάμεσα στο πατέρα και τη μητέρα του, λίγο μετά την οικονομική
καταστροφή και πτώχευση του Αγγελου Κονιδάρη, συζύγου της πρώτης κόρης
του ζευγαριού, της Ευθαλίας.
Ο γάμος της Ευθαλίας με τον Κεφαλονίτη
έμπορο σιτηρών, τον Αγγελο Κονιδάρη, ήταν προσωπική επιλογή της Ελισάβετ
Λαμπράκη (το γένος Δρίβα), μητέρας του Φιλοκτήτη.
Ο πατέρας του
Φιλοκτήτη, δεν ήταν σύμφωνος με αυτόν τον γάμο, αλλά τελικά επεκράτησε η
εμμονή της Ελισάβετ. Δυστυχώς τα καράβια του Κεφαλονίτη έμπορα
ναυαγούν, γεμάτα με σιτάρι που μετέφεραν από την Οδησσό.
Η επίσκεψη της Ελισάβετ στην Κεφαλονιά, έδωσε ένα θέαμα που την
σαράκωσε, όπως το περιγράφει και στο ποίημά του ο Φιλοκτήτης. Εκεί είδε
την θυγατέρα της να δουλεύει στα χωράφια και να μένει σε μια αγροικία.
Η Ελισάβετ, επιστρέφοντας στη Βόνιτσα, δεν αντέχει την κατάσταση και
«χάνεται μες το βαθύ το μνήμα».
Στη δεύτερη ενότητα του ποιήματος, ο Φιλοκτήτης περιγράφει την κατάσταση του πατέρα του, μετά τον θάνατο της μητέρας του.
….«Της ερημιάς μου έχασα το σύντροφο το μόνο.
Το βράχο, πούχα συντροφιά, ως χθές, εδώ κοντά μου,
που έπνιξα στη λύσσα μου, στην τόση απονιά μου»…..
Στη τρίτη ενότητα, ο Φιλοκτήτης περιγράφει τις αναμνήσεις του πατέρα του
και το πώς η κάθε τότε διαφωνία, ήταν στη πραγματικότητα το μικρό
παιγνίδι, που έδινε ζωή και παλμό στη συζυγική ζωή.
Πρίν σας αφήσουμε να διαβάσετε αυτό το υπέροχο ποίημα του Φιλοκτήτη, σας
ενημερώνουμε ότι παρά το έθιμο της τότε εποχής, ο πατέρας του Φιλοκτήτη
δεν ξαναπαντρεύτηκε. Από τη Πρέβεζα, ήλθε η πρώτη εξαδέλφη του Ηλία
Λαμπράκη, η Πάτρα Ηλίου, η οποία ανέλαβε ως οικονόμος τις ανάγκες του
αρχοντικού.
......